12 Juni Eindelijk Griekenland !


 		 Eindelijk zijn we dan in Griekenland. Door het ongunstige weer zijn we in Bar veel langer opgehouden dan onze bedoeling was, 6 nachten! We ontvingen diverse mailtjes, waarin werd gemeld dat we nooit foto's maken als het regent of slecht weer is. Bij deze dus, op veler verzoek. De laatste 3 dagen in Bar hebben we, zoals dat heet, echt verwaaid gelegen. Op dat moment is het niet leuk, achteraf denk je, "och we zijn de dagen wel aardig doorgekomen, ieder op zijn eigen manier". Vooral niet boos of chagrijnig worden, dat maakt het alleen maar erger. Gewoon iets gaan doen waar je nog geen tijd voor hebt gehad. 
Van 6 juni tot 12 juni

6 juni: Bar, Montenegro

Als we opstaan komt de regen met bakken naar beneden. We gaan eerst met z'n allen koffiedrinken op de Zeilvis. Willy heeft zelf cake gebakken, lekker Hollands. Na de koffie slaan de mannen aan het klussen. Sierd komt  onze radar en navtex anders aansluiten, niet gesoldeerd maar met een knijpverbinding (vraag me niet wat dit precies inhoud want ik weet het niet). De gesoldeerde draadjes laten telkens los, tot grote ergernis van Co. Joop heeft een prachtig navigatiesysteem op zijn laptop en er wordt een poging gedaan om dit ook op onze laptop te zetten. Ondanks dat we in het bezit zijn van een kraakcode wil het niet lukken. Na een paar uur geven de heren het op. Tom en Ellen vermaken zich met een zelf bedacht spel en ik heb eindelijk weer wat tijd voor mijn boek. In de middag klaart het gelukkig een beetje op.
 
7 juni: Bar, Montenegro

De voorspellingen zijn niet goed. Alleen de Zeilvis besluit om toch eruit te gaan, terug naar het Kroatische eiland Lastovo. Ze vliegen 18 juni weer terug naar Nederland, dus ze voelen wat tijdsdruk. Aangezien wij die niet hebben blijven we lekker een dagje liggen. We doen wat boodschappen, ik werk de site bij, Co rommelt wat aan de boot. Joop neemt Tom en Ellen mee om te gaan vliegeren op het strandje, maar helaas staat er net te weinig wind. In de middag vinden we een internetcafeetje, 1 euro voor anderhalf uur internetten, ongelooflijk. Dat zijn andere prijzen dan in Kroatië. 's Avonds gaan we een hapje eten en komen in gesprek met de eigenaar van het restaurant. Hij vertelt dat zijn zoon gids is en na wat onderhandelingen over de prijs  regelen we voor morgen een taxibusje met gids voor de hele dag. We moeten de helft aanbetalen dus we hopen dat er morgen om 9.00 uur ook inderdaad een busje staat.
 
8 juni: in Bar

 

 Vannacht heeft het heel erg hard gewaaid en als we opstaan is het bewolkt en fris. Er staat weer een noordenwind. Om 9.00 uur staat inderdaad ons busje klaar. Eerst richting het prachtige Skadar Lake (opp. van 240 km2). Als we net zijn uitgestapt begint het te regenen en het nodigt niet uit om wat rond te wandelen. Gelukkig zitten we droog in ons busje en we rijden door naar Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Het wordt steeds bewolkter en kouder. Podgorica is niet echt een mooie stad. In het centrum is een staking gaande door de medewerkers van de aluminiumfabriek waardoor we niet verder kunnen. Rijdend door de bergen gaat het steeds harder regenen en zakt de temperatuur naar 7C. Een pluspunt van het busje was dat er airco in zat, ha ha ha!. Door de aanwezige bewolking zien we nu ook vanuit het busje niet zoveel meer. We rijden door naar Cetinj, de vroegere hoofdstad. Eigenlijk is het een mooi oud stadje, maar als we er aan komen lijkt het erg doods. Als we na een sprintje door de stromende regen in een koffietentje binnenvallen wordt duidelijk waarom. De stroom is uitgevallen in het hele dorp. We kunnen alleen Turkse koffie krijgen, niet echt onze favoriet. We gaan door naar Budva, een dorpje aan de kust. Hier wordt het zowaar even droog en we doen een snelle lunch. We rijden door naar een klooster waar we oude fresco's kunnen zien. Komen in gesprek met een grieks-orthodoxe monnik, die zelfs met Tom en Ellen op de foto wil. Om 16.00 uur zijn we terug in Bar een beetje teleurgesteld door het slechte weer. Het waait flink en het is koud, lange broek, fleece-trui en jas. De wind komt uit het noorden en het lijkt op een bora. Morgen eerst maar de weersvoorspellingen afwachten.
 
9 juni: het is bar in Bar

Veel wind vannacht maar als we opstaan is het rustig en schijnt de zon. Na bestudering van alle weerkaarten en overleg met de Witte Raaf besluiten we om toch nog maar een dagje te wachten en de zee kans te geven om iets af te vlakken. De wind voorspelling is nog maar 5, maar golfhoogte op zee tussen 2 en 3 meter. Volgens Yvonne noem je het dan geen golven maar zijn het kuilen. Tom en Ellen gaan de bijboten poetsen. Weer krijgen we bezoek van 2 politieagenten en de havenmeester, er is onduidelijkheid over de naam van ons schip. Ze hebben er namelijk 2; Sun Legende 41 en Kee2. Welke is het nu?  Eigenlijk is het ongelooflijk, weer uitleggen en laten zien wat er in onze permit staat.  Gisteren hoorden we van onze gids dat ze een hele grote politiemacht hebben. Na de burgeroorlog is het leger opgedoekt en zijn een heleboel soldaten politieagent geworden. Vandaar het veelvuldig bezoek in de haven en ook op straat zie je regelmatig een 'bosje' politiemannen.

 
10 juni: en het blijft bar in Bar

We willen weg en denken ook dat we gaan, tot we de weersvoorspelling binnenkrijgen. De zee is nog erg onrustig. Dus toch nog maar een dagje wachten. Eigenlijk balen, maar het is niet anders, dit heet dus je tijd uitzitten. Eerst maar school dan. Tom en Ellen zijn eigenlijk kanjers. Ze passen zich telkens zo goed aan aan de situatie. Schoolwerk wordt meestal zonder morren gedaan, hoewel het wel aan ons is om er iets leuks van te maken. Door het  1 op 1 lesgeven kan dit vaak ook. In de middag vermaken Tom en Ellen (en ik ook een beetje) zich met het Harry Potter spel. Co en ik proberen onze videobandjes op een DVD-tje te branden. De kwaliteit ziet er wel erg slecht uit. We moeten gewoon meer bandjes kopen en de uiteindelijke bewerking maar bewaren tot de komende winter, als we weer thuis achter de buis zitten. Gelukkig is dit nog erg ver weg.
11 juni: EINDELIJK, vertrek uit Bar naar het Griekse eiland Othoni

Vandaag gaan we echt. We vertrekken uit Bar en zullen in een keer doorvaren naar het eerste Griekse eiland Othoni (net boven Corfu)i, afstand 135 mijl, geschatte tijd 26 uur. Om 11.00 uur zijn we zover, water en diesel getankt. Uitgeklaard, wat ons weer een bemanningslijst kostte en men zich afvroeg of onze permit wel echt was. Als we net buiten zijn worden we niet echt vrolijk, het is hobbel knobbel en we gaan van voor naar achter en van links naar rechts, kuilen dus. Na 2 uur komt er gelukkig een beetje wind en kunnen de zeilen op en de motor uit, helaas maar tot 17.00 uur. Alle wind valt weg en nog steeds een onrustige zee. Co gaat even liggen en langzaam valt de avond. Tom en Ellen hebben een prachtig tijdverdrijf voor deze lange tocht. De boeken van Harry Potter op CD zijn nog niet beluisterd. Lekker liggen en luisteren, Juf Susanne, nog bedankt. Deel 2 bewaren we voor een volgende keer. Eigenlijk had ik meer van 'deze' boeken mee moeten nemen. Dus alvast een tip voor eventuele opstappers, ga maar vast zoeken naar leuke kinderboeken op CD.  Om 22.00 uur kruip in mijn mandje en Tom en Ellen ook. Beide slapen voorin, vanwege het geluid van de motor wat in de achterkooi toch wel vervelend is.
 
12 juni: aankomst op het eiland Othoni

 

 Pas om 5.00 uur maakt Co me wakker en neem ik het weer over. Het was een rustige nacht, geen wind alleen maar motoren. Het wordt langzaam licht en er verschijnen meerdere zeiltjes aan de horizon (we zitten nu ook redelijk dicht bij Italië). Om 9.00 komen Tom en Ellen naar boven en om 10.00 uur volgt Co. Nog steeds geen wind. Heel in de verte zien we het eiland al liggen. Wat ik even later ontdek is minder leuk; onze koelkast is er mee opgehouden. Om 14.00 uur liggen we voor anker in de baai op het eiland Othoni, staat een beetje deining in de baai en het is bloedheet. We zijn allemaal een beetje lam, van vermoeidheid en het geluid van de motor. Co werpt direct een blik op de koelkast maar kan het probleem niet ontdekken. Dit houdt in dat we toch vrij snel een grotere haven op zullrn moeten zoeken. Eind van de middag begint er langzaam een vervelende swell te ontstaan. Co, Tom en Ellen gaan een hapje eten op de kant en ik blijf met een vervelende hoofdpijn liggen rollen in mijn bedje. We hebben het zonder brokken doorstaan maar bij niemand heerst een gevoel van euforie, misschien komt dit morgen nog.