6 Augustus ... De Cycladen III

Het plan is gewijzigd; we gaan niet naar de Dodekanesos. Grootte schuldige hieraan is de wind. We zouden gaan waar de wind ons zou brengen en dat is dus niet naar de Dodekanesos. We zitten nu al bijna vier weken op de Cycladen en zijn het een beetje zat om continue overgeleverd te zijn aan de wind. De laatste week is het echt bal geweest, er toch uit met een dikke zes en dan maar hopen dat je niet weer een paar dagen verwaaid komt te liggen, als het tegen zit in een baai waar je volop tijd hebt om je zelf tegen te komen, want veel meer is er niet.
We liggen nu op Milos, in de baai van Pollonia. We wilden vanochtend vroeg (6.00 uur) weg om de oversteek naar het vasteland te maken. Het is toch ong. een 75 mijl en een beetje aangename zeilomstandigheden zijn wel gewenst. Toen Co de Navtex uitlas was het snel klaar,W- NW 6-7, precies op kop dus. Even later begon het ook nog te onweren en kwam de regen met bakken uit de hemel. Krijg je wel een lekker schoon en zoet bootje van. Dan zien we ook nog dat de hele windmolen in het water hangt, er is een scharniertje afgebroken. Co haalt alles binnen, heeft meteen gedouched. Afdrogen en iedereen nog even terug naar bed, want wat moet je anders met dit weer. 

 

27 Juli: van Paros, Paroikia naar Paros, baai van Naousa

Gisteren op internet nog even naar de voorspelling gekeken en daar wordt je niet echt vrolijk van. Toch gaan we weg, we willen naar Naxos. Een iets groter eiland, als je dan verwaait ligt kan je nog wat. Als we om 8.15 uur vertrekken valt de wind nog mee. Tom en Ellen liggen binnen. Het eerste stuk is met de wind bijna op kop. Grootzeil met een eerste rif erin, motor bij en soms een snelheid van nog geen 3 knopen. Wij besluiten zelfs om onze reddingsvesten aan te doen. Het is maar 7 mijl naar de eerste kaap, maar er is geen lol aan. Co vertelt later dat bij hem zelfs de gedachte van 'dan toch maar een camper' door zijn hoofd schoot. Het enige wat ik doe is schietgebedjes naar Poseidon versturen met de hoop dat hij ons gunstig gestemd zal blijven. We veranderen van plan, niet naar Naxos maar naar de baai van Naousa, nog op de noordpunt van Paros. Net voor we binnenlopen zien we nog dolfijnen, het is zo ruig dat we kinderen niet eens roepen (wordt ons later niet in dank afgenomen). Naousa heeft een grote baai en ligt in de luwte. Even bijkomen., slechts 11,6 mijl in drie en een half uur. Dit zijn echt de minder leuke stukken.

 

28 en 29 Juli: baai van Naousa


 

Zoals je ziet, een prachtige baai, maar er is helemaal niets. Geen water, geen stroom, geen winkel. Gelukkig maakt de windmolen zoveel stroom dat we zelfs een DVD-tje kunnen kijken. In de verte, aan de overkant, ligt het vissersdorp Naousa. We kunnen niet eens met ons bijbootje daar naar toe, het is te ver en de golven zijn te hoog. Gezien onze 'broodnood' gaan we met een soort pontje (buiten het seizoen waarschijnlijk gewoon een vissersboot), dat vertrekt vanaf het strandje in de baai, naar Naousa. € 14,- voor een retourtje, duur brood dus. De voorspelling blijft 7 tot 8 bft wind. Nodigt niet uit om uit te varen. We zwemmen wat, snorkelen, borrelen op de kant. Genoeg tijd om te lezen, Ellen leert haken en Tom leert breien.
30 Juli: van Naousa naar Naxos stad

Als we opstaan is er geen wind, hoewel er wel wind voorspelt wordt, 6-7 oplopend naar 8. Er gaan er veel weg, wij ook want we zijn het zat hier, ook al zien we een beetje op tegen de golven buiten. Nog in de kom vraagt Ellen of ze aan het stuur mag. Redelijke golven, zeilen op, motor bij. Reuze stoer en ze heeft er niets van. Als we Paros ronden wordt het ruime wind. De windmeter geeft max. 20 knopen, valt reuze mee. Rond 12.00 uur lopen we Naxos stad binnen en gelukkig is er nog een plekje in het kleine havenkommetje. We worden opgevangen door de Marineguard, vorig jaar is de haven geprivatiseerd, wat dit ook in mag houden. Het blijft onduidelijk of we nu moeten betalen of niet, we merken het wel. Er is stroom, water (via de waterman), we kunnen wassen, vissen, het stadje in. Na een wandeling door het oude Kastro van de stad (beetje vergane glorie), gaan we lekker een hapje eten. Voor morgen hebben we een autootje gehuurd, een Suzuki Vitara en voor overmorgen een dagexcursie naar Thira geboekt.

 

31 Juli: Naxos

Om 8.30 uur zou de was opgehaald worden. De Marineguard vertelt ons dat het wat later wordt omdat het zondag is. Als we zelf om 9.45 gaan hebben we nog geen wasman gezien. We zetten de was in grijze vuilniszakken in de kuip en hopen op een goede afloop. Met ons autootje toeren we over het eiland. We hebben een lekkere lunch en zwemspullen bij ons. In de boekjes hebben we ook nog enkele bezienswaardigheden gevonden, gaat helemaal goed komen, wie maakt ons wat. We rijden eerst naar het dorp Chalki (waar we de prachtige kerk niet kunnen vinden), door naar Filotion (waar we de grot van Zeus niet kunnen vinden) en door naar Apereidos (waar we wel het onafgemaakte beeld van de wijngod Dionysos kunnen vinden, maar geen leuk strandje om te zwemmen). We willen wel nog even flink proviand inslaan, dat is nl. erg makkelijk als je een auto hebt. We zijn alleen vergeten dat het vandaag zondag is en dan zijn alle supermarkten om 14.00 uur dicht. We vinden gelukkig nog een klein buurtsupertje. Na het opbergen van de boodschappen zoeken we in de buurt nog een strandje op. Ondanks dat het flink waait is het bloedheet. 's Avonds wordt schoon en droog onze was weer afgeleverd.
 

1 Augustus: Naxos, met de ferry naar Thira


 

Van alle Cycladen was er één waar we zeker naar toe wilden; Thira ook wel genoemd Santorini. Daar we er bijna zeker van zijn dat we ons plan bij moeten stellen en het feit dat de pilot aangeeft dat er op Santorini geen echt veilige ankerplekken zijn (advies is dat er altijd iemand op de boot blijft), hebben we besloten om vanuit Naxos een dagexcursie naar Santorini te maken. Vroeg op want de ferry vertrekt om 7.15 uur. Het is een tochtje van drie uur. Gelukkig staat er iets minder wind en zijn de golven niet meer zo hoog. Halverwege krijgen we nog een dolfijnenshowtje. Blijft leuk. Aangekomen in de ferryhaven staat de touringcar met airco voor ons klaar. We spelen vandaag de supertoerist, maar omdat het zo heet is laten we alles gedwee over ons heen komen. We brengen een bezoek aan Oia (spreek je uit als ia) en aan Fira (de hoofdstad). Santorini is een vulkanisch eiland en de dorpen zijn gedeeltelijk uit de berg gehakt en gedeeltelijk er tegenaan geplakt. Moeilijk te beschrijven maar prachtig om te zien. Hele donkere, bijna zwarte bergen met spierwitte dorpen en alle denkbare kleurnuances in het blauw. Superromantisch, mocht Co nog eens neigingen krijgen, dan staat een weekje Oia nummer 1. We zijn veel later terug dan gepland door alle vertragingen (van zowel ferry als bus). In deze warmte is dit soort uitstapjes toch wel erg vermoeiend. In de haven hebben we nog 'weeroverleg' met de marineguard. Al die tijd op Naxos hebben we weer geen Navtex ontvangen. Morgen gaat het nog, maar daarna gaat het weer harder waaien. Dan maar zien dat we hier morgen wegkomen voordat we nog 3 dagen liggen.

 

2 Augustus: van Naxos naar Antiparos, doorgang tussen Despotico en Antiparos

Als we opstaan staat er een puist wind en de marineguard adviseert om een dag te wachten. Ja, die kunnen we zelf ook wel bedenken. Maar we gaan toch. Niet naar de Dodekanesos, gezien de heersende wind is dat gewoon niet slim en nu niet naar de Dodekanesos wil ook zeker zeggen niet naar Turkije. Jammer, maar helaas. We willen weer terug naar het vasteland en dan wel zo hoog mogelijk, bv. het eiland Idra. Sinds we op de Cycladen zijn is het eerste rif niet meer uit het grootzeil geweest. De voorspelling is N 6 tot 8, maar gelukkig komt het niet verder dan NW 6. Het eerste stuk gaat perfect, alleen op de genua (later zelfs gereefd) lopen we 9 knopen. Na het ronden van de zuidpunt van Antiparos een stukje pal tegen de wind in. Dit valt niet mee, 2000 toeren op de motor en nog maar een snelheid van 3,5 knoop. Het duurt nog een uur voor we eindelijk voor anker liggen. We liggen niet in een baai, maar tussen 2 eilanden in (Antiparos en Despotico). Het is een hele smalle, ondiepe doorgang. Wel wind, maar geen golven.
 

3 Augustus: van Antiparos naar Milos, baai van Pollonia

We ontvangen weer een Navtex; N 6 tot 7. Het zal buiten wel niet zo lekker zijn, maar omdat morgen de wind gaat draaien willen we naar Milos. Van Milos naar het vasteland met een Z-ZW wind is perfect. We krijgen de wind die voorspelt is en leggen 28 mijl af in iets minder dan 4 uur. Eigenlijk gaat alles perfect. Het zeilen is niet al te zwaar, Tom en Ellen spelen binnen wat. Pollonia is een rustig baaitje aan de oostkant van het eiland. Bewust niet voor Adamas gekozen, volgens de pilot lig je daar niet zo lekker beschut met de Meltemi.

4 Augustus: Milos, Pollonia

Gisteren afgesproken, we zien wel hoe het waait en dan trekken we ons plan. De wind staat dus verkeerd, maar al had die goed gestaan dan hadden we nooit op tijd kunnen vertrekken. Voor een oversteek van 75 mijl moet je eigenlijk wel wat voorbereiden. Oké, vandaag niet dan morgen maar. We gaan met de bus naar de Chora (algemene benaming voor de hoofdstad van een eiland) en naar Adamas. Adamas is veel drukker en gezelliger dan het dorp Pollonia waar we nu liggen. We vinden een internetcafeetje en lezen voor de komende dagen de windvoorspelling uit. Ziet ernaar uit dat we morgen ook niet wegkomen. Inmiddels is een foute link op de site alweer opgelost door Rob, nogmaals bedankt! Wat we veel zien liggen aan de kade zijn zeiljachten waar je een dagje op mee kan varen, € 50,- incl. lunch. We filosoferen nog even of dit iets voor ons zou zijn, nou nee toch maar niet.
 

5 Augustus; Milos, Pollonia

We besluiten nog één dag te wachten op betere wind, die volgens de voorspelling morgen gaat komen. Gisteren toen we met de bus gingen zagen we een prachtig strandje en daar willen we vanmiddag naar toe. Het is het strand van Saranikiko. Geen zand alleen maar wit kalksteen (denken we), zo wit dat het pijn doet aan je ogen. Wel heel bijzonder. We zonnen wat, zwemmen wat, gewoon een middagje niets. We missen de bus, bewust, en denken wel een taxi te kunnen nemen terug naar Pollonia. Maar helaas, geen taxi te bekennen. Dan maar 2 km lopen naar de andere bushalte vanwaar we een andere bus kunnen nemen. Zo'n wandelingetje moet je niet te vaak doen, slecht voor je gezondheid. Eenmaal op de boot maken we alles klaar voor de oversteek. Bijboot leeg, alles opruimen, GPS routes invoeren. We hebben 3 mogelijkheden en zullen als we eenmaal onderweg zijn wel besluiten waar we naar toe gaan. We eten aan boord en gaan vroeg naar bed.